Op rondreis door Oeganda

In de buurt van Fort Portal rijden we een groen bos tegemoet. De reden van ons bezoek zijn de vele chimpansee families. De sfeer is rustgevend en de lokale mensen zijn zeer gastvrij. In de lokale pub Bee Hive kijken we Arsenal – Manchester United. Het bruist van de energie en het enthousiasme. Oegandezen zijn echte voetballiefhebbers en kijken vooral naar de Engelse competitie. Het voelt heerlijk om een avond onder de mensen te zijn en te zien hoe iedereen op gaat in het spel. Daarna vallen we in slaap op een mooie plek in het bos waar de vogels om ons heen fluiten.

De volgende ochtend start de chimpansee trekking al vroeg. In kleine groepjes trekken we, onder leiding van een gids, het bos in. De gids doet zeer gepassioneerd zijn werk en laat ons geloven dat Kibale forest de mooiste plek is van het land. Deze gidsen werken ook aan de ‘habituatie’ van chimpansees. Gedurende een lange periode worden de chimpansees geobserveerd en bezocht. Door een vast stappenplan wennen de families aan de aanwezigheid van mensen. Hierdoor is steeds meer bekend over het gedrag van de dieren. Deze kennis draagt bij aan de conservatie van de leefomgeving. Al snel zien we een moeder met haar kroost van verschillende leeftijden. De jongste hangt veilig om de middel van de moeder. De gids vertelt dat de chimpansees in kleine groepjes slapen. ’s Ochtends zoeken zij de grote groep op door te roepen naar elkaar en door op de stam van bomen te bonzen. Door te slaan, gonst het geluid ver tussen de bomen door. We kijken naar het schouwspel en voelen ons echt ‘te gast’ in hun territorium. Na een half uur vinden we een grote groep. De chimpansees genieten in rust van de vijgen uit de boom. Een ander stel zoekt naar vlooien in de vacht. Deze primaten zijn erg vermakelijk om naar te kijken. Constant gebeurt er wat. We konden er geen genoeg van krijgen. Gelukkig hebben we foto’s om bij weg te dromen.

Queen Elizabeth National park ligt aan de grens van Oeganda en Congo. Het langgerekte nationale park bestaat uit verschillende delen, waardoor je er rustig doorheen kunt reizen. Het Kazinga kanaal is het meest kenmerkende van het noordelijke deel van ‘Queen’ zoals iedereen het noemt. We stappen aan boord voor een bootsafari. Het water glinstert langs de groene oevers. We hebben geluk! Al snel zien we twee grote mannetjes olifanten afkoelen in het water. Het is toch anders om ze vanaf het water te zien in plaats van tijdens de autosafari. De olifanten lijken erg op hun gemak. Ze geven niets om het handjevol toeristen die hen aangaapt. Het vermaak wordt nog groter, want een stukje verder is een grote familie nijlpaarden. De gids vertelde een paar fun facts: nijlpaarden kunnen niet zwemmen, ze lopen over de rivierbodem. De huid verbrandt snel, daarom blijven ze overdag grotendeels onder water. Nijlpaarden leggen hun hoofd op elkaars rug zodat ze half drijvend kunnen slapen en niet verdrinken.

We zakken rustig af naar het zuiden van het park genaamd Ishasha. Deze sector staat bekend om de leeuwen die in bomen klimmen voor de schaduw. Dit komt nergens anders ter wereld voor. Het unieke savannelandschap van Ishasha is droog en heet, maar af en toe doemen grote vijgenbomen op in de horizon. Deze reuzen zijn de favoriete plek van de leeuwen. Met de talloze vertakkingen is er altijd wel een goede plek te vinden. Onze missie is geslaagd! We rijden uren door het park, scannen alle vijgenbomen meerdere keren, maar moeten het toch opgeven. Eerlijk gezegd balen we even, maar erkennen al snel dat de safari ons zoveel moois heeft laten zien! Zoals; een uilskuiken verscholen op een tak, de everzwijnen van Timon en Pumbaa en een luipaard langs de weg. Kortom, houd altijd je ogen open, want wie weet wat je anders mist. Bij de entree van het park raken we aan de praat met Charles van UWA (Ugandan Wildlife Authority). Hij werkt al ruim 30 jaar voor UWA in verschillende national parks. Uit zijn verhalen klinkt veel passie voor het Oegandese wildlife. Hij blijkt een van de pioniers te zijn die als eerste de chimpansees bezocht! Hij wilde graag op de foto, met de wens of we deze naar zijn vrouw willen sturen die hij al twee maanden niet gezien heeft vanwege werk.

Voor de meeste toeristen is dit park de hoofdreden van het bezoek aan Oeganda. Het gehele park is bedekt met een regenwoud dat zo dichtbegroeid is dat de mens er nagenoeg niet doorheen kan lopen. Toch is dat ons plan! We gaan op zoek naar de zeldzame berggorilla’s. De gidsen geven geen garanties. De families trekken vrij rond in het uitgestrekte regenwoud. Bij het eerste zonlicht lopen twee mannen voor de groep uit, op zoek naar de gorillafamilie. Dankzij deze avonturiers wordt onze kans op een ontmoeting met deze bijzondere beesten aanzienlijk vergroot. En ja hoor, na een ruim uur staan we oog in oog met een familie gorilla’s. De familie telt zes vrouwtjes, twee kleintjes en de silverback. Wat we daar zien is eigenlijk niet in woorden te beschrijven (lees: Sla dit bezoek niet over!). De familie ligt in alle rust te genieten van de blaadjes aan de bomen. De kleintjes klimmen van tak naar tak. Een vrouwtje zit rustig boven ons in de boom en besluit zich opeens naar beneden te storten. Het bomendak beweegt alle kanten op wanneer de gorilla’s zich verder verplaatsen. De familie lijkt zich niets aan te trekken van onze aanwezigheid. Wij moeten 10 meter afstand houden, maar hier houden de gorilla’s zich niet aan. Behalve het ene moment waarop het alfa-mannetje aangeeft dat we wel een stapje naar achter mogen zetten. De gidsen en bezoekers komen hem iets te dichtbij. Met een stomp op de grond en het tonen van zijn spieren geeft hij dan wie hier de baas is.

Na een uur moeten we helaas afscheid nemen. Het was het type ervaring waarvan je helemaal bruist en tintelt na afloop. Je realiseert je gelijk dat je onderdeel bent van iets bijzonders. Op de terugweg lopen we langs de plek waar de gorilla’s die nacht hebben geslapen. Een open ruimte met platgedrukte bladeren als matras. Gorilla’s schijnen elke nacht ergens anders te slapen. Zo trekken gorilla’s rond en hebben elke dag verse bladeren om zichzelf mee te voeden.

Tijd om te ontspannen en om alle mooie indrukken te verwerken. Het hooggelegen meer is bezaaid met kleine eilandjes. Het is een groene en vochtige omgeving. Uitstekend voor landbouw! De groene berghellingen met terrassen worden gebruikt om gewassen te verbouwen. Hierdoor kan de lokale bevolking nagenoeg zelfvoorzienend leven. Op weg naar onze slaapplek rijden we langs mooie uitzichtpunten over het meer. Oeganda heeft een hele jonge bevolking. Overal waar je komt zie je kinderen en scholen. In Bunyonyi gaan kinderen met de boot naar school op de eilanden. Dit deel van de vakantie staat in het teken van ontspannen en een duik in het meer. Vanwege de hoogte (1.960m) en het klimaat zwemmen er geen krokodillen of andere gevaarlijke beesten. Na de verfrissing opdrogen op een ligbed, het reisdagboek bijwerken en turen naar de ijsvogels die langs vliegen.

Wie kan er nou genoeg krijgen van safari? Wij niet! Lake Mburo is een klein national park, relatief ‘dichtbij’ de hoofdstad. Het kleurenpalet van het park bevat fel groene grassen en aard rode paden. In dit park leven een paar dieren die nergens anders voorkomen in Oeganda. Allereerst de impala’s. De antilope die we in andere parken tegenkwamen, heten ‘Ugandan kob‘. De impala’s zijn net wat sierlijker en slanker gebouwd. Ten tweede zien we hier koeien met gigantische hoorns. De hoorns zijn werkelijk uit verhouding met de ranke bouw van de koe. De president van Oeganda bezit boerderijen in deze regio om zijn geliefde koeien te houden. Onder leiding van gids John gaan we op een fietssafari. Wederom een speciale manier om op te gaan in de natuur om ons heen. Wij verzekeren John dat Nederlanders volleerd fietsers zijn. Hij begrijpt de hint en neemt ons mee door smalle paadjes en dwars door een grote groep koeien met horens. John belooft dat de koeien niet agressief zijn en wij geloven hem. De natuur in Lake Mburo is zo rustgevend en in harmonie, dat zijn wij ook.

Wie wil afreizen naar Afrika zal al snel kijken naar landen zoals Zuid-Afrika of Kenia. Maar mocht je opzoek zijn naar de ‘off the beaten track’ is Oeganda zeker een mooie optie. Tijdens onze reis zijn wij verrast door mens, dier en natuur! Naast de ‘normale’ safari’s maken de gorilla’s en chimpansees dit land uniek. De vele verschillende landschappen op met relatief kleine afstand is iets wat je nergens anders tegenkomt.Na een prachtige rondreis durven we te zeggen dat we het echte Afrika hebben gezien!

We verlaten Kampala en reizen af richting het eerste park genaamd Murchison Falls National Park. Dit is het grootste park van Oeganda, maar de safari routes zijn overzichtelijk. Het uitgestrekte park is deels bebost en heeft prachtige savannelandschappen met acaciabomen en palmen. De bezoekers concentreren zich rond de brug over de Nijl. Hier kan je gezellig eten en reisverhalen uitwisselen met andere reizigers. In Murchison gaan we samen met gids Omega op safari bij het goudgele ochtendlicht. Leeuwen zijn vooral actief in de nacht en bij schemering, dus we zitten om zes uur in de auto! We hopen dat het getrainde oog van de gids de leeuwen kan spotten in het hoge gras van het regenseizoen. We hebben geluk! Met een verrekijker zien we een groep vrouwtjes en een welp. In de verte loopt een koppel leeuwen op zoek naar een plek om te paren. Murchison is het thuis van families olifanten en giraffen. Beide dieren zijn erg fotogeniek.