Jaartal: 2006 // Bestemming: India

"Nog nooit buiten Europa geweest en daar vertrok ik dan. Naar India, alleen. Heel de wereld had te doen met mijn moeder, want zou dat ooit goed komen: een jong blond meisje dat in haar uppie het grote, onbekende en toch ietwat gekke India ging ontdekken...? Nou het kwam goed, meer dan goed zelfs. Het werd een reis om nooit te vergeten, de grondlegger van mijn latere reisverslaving en bovenal het meest fantastische begin van mijn 'reis rond de wereld'. Na India volgde namelijk China om vervolgens de Grote Oceaan over te steken om het mooie Peru en adembenemende Bolivia te ontdekken.

De magie van India

Over India wordt wel eens gezegd: 'You love it, or you hate it'. Ergens snap ik dit wel. India is niet het meest idyllische land op aarde: de straten zijn er vies, het krioelt er van de mensen, op heilige plekken is het in het openbaar verbranden van lijken de normaalste zaak van de wereld en als je niet oppast kom je ook nog eens spontaan in botsing met een loslopende koe... Maar juist deze 'eigenaardigheden' maken India voor mij een droombestemming. India is voor mij magisch. Op iedere hoek van de straat gebeurde wel iets wat me deed verbazen, verwonderen of ontroeren. De mensen zijn er ontzettend vriendelijk en behulpzaam, de gebouwen sprookjesachtig, de zonsondergangen betoverend en het eten verrukkelijk.

Vrienden gemaakt in Varanasi

Speciale herinneringen heb ik aan de stad Varanasi. Na een maand kriskras door de provincie Rajasthan te hebben rondgereisd, kwam ik 's avonds laat aan in deze stad die gelegen is aan de heilige rivier de Ganges. Omdat ik geen zin had om uren naar een geschikt hotel te zoeken, besloot ik een jochie te volgen die beweerde het mooiste hotel van de stad te kennen. Hij had er de pas lekker in en het was nog best lastig om hem niet uit het oog te verliezen in het doolhof van nauwe straatjes en smalle steegjes. Temperaturen van +25 graden zijn ook na 10 uur 's avonds heel normaal in India en die zware backpack op mijn rug maakte het er niet makkelijker op. Het jongetje bemerkte mijn 'struggle' en vroeg me om een paar rupees; hij ging wel even een flesje water voor me kopen. Jaja dacht ik, is het hem dan toch om het geld te doen....? Ach ook al zou hij niet terugkomen die paar centen was hem gegund. Met omgerekend iets meer dan een euro op zak rende hij keihard weg. Ietwat wantrouwend wachtte ik op hem bij een van de trappen aan de oever van de Ganges. Het maanlicht scheen als een glinsterende bol over het water. Zo stil en sereen had ik India nog niet eerder meegemaakt. Mijn gedachte dwaalde af naar de afgelopen weken die best hectisch waren en mijn voornemen was dan ook om in deze stad een weekje lekker rustig aan te gaan doen.

Plots voelde ik een zweethandje op mijn schouder. Het jongetje was terug, met in de ene hand een klein flesje water en in de andere hand een banaan, want hij had nog wat geld over zei hij. Ik vroeg of hij geen dorst had. 'No miss' was zijn antwoord, maar ik zag z'n ogen kort afglijden naar de banaan. 'Dan neem ik het water en dan mag jij de banaan', antwoordde ik. Zijn ogen straalden van geluk.

Hij ging naast me op de trappen zitten en we kletsten even kort. Hij heette Samir en woonde met zijn vader, moeder en drie kleine zusjes tegenover het hotel. Het hotel was niet groot zei hij, maar het uitzicht was -zo moest ik hem geloven- het állermooiste uitzicht van hėėl (waarbij hij z'n armen zo wijd mogelijk spreidde) de wereld. Best aandoenlijk, wetende dat dit ventje waarschijnlijk nooit buiten Varanasi was geweest en dus geen benul had van hoe de rest van de wereld eruit zag. Ik complimenteerde hem met z'n Engels en weer straalde hij van oor tot oor. 'Kom we gaan zei ik, het is allang bedtijd dus breng me maar snel naar het hotel'.

Samir deed met een behendige zwaai de twee oude deuren van het hotel open en een smal trappetje leidde ons naar een klein, schattig patiootje waar de receptie van het hotel aan lag. Het 10-kamer tellende hotel had gelukkig nog een kamer vrij. 'De mooiste', aldus Samir (en weer die glimlach). Ik bedankte Samir en beloofde hem om hem de volgende dag nog een bedankje langs te brengen, want ik was door al mijn kleingeld heen. Dat hoefde niet zei hij, maar ik mocht altijd bij de blauwe deur aankloppen om zijn familie te ontmoeten.

De man van de receptie bracht me naar mijn kamer en bij het zien van de kamer checkte ik toch nog even dubbel of ik de prijs wel goed begrepen had. Zó groot, een eigen badkamer, een balkon MET uitzicht over de Ganges en ook nog eens inclusief ontbijt en dat voor nog geen 5 euro per nacht!?! Hij gaf me een typisch Indiaas knikje, waarvan ik inmiddels wel wist dat dat een bevestigend knikje was.

Hoe mijn dagen er vervolgens uitzagen: ik stond om 5 uur op. Op mijn privé balkonnetje dronk ik een kopje verse chai thee. De zonsopkomst over de Ganges was betoverend. Rustig keek ik hoe de stad wakker werd. Mannen die zichzelf in de rivier wasten en vrouwen die er de was in deden. Iedere ochtend van 6 tot 7 ging ik een paar steegjes verder naar yogaklas, waar de apen in het open vensterraam altijd even kwamen buurten. Bij terugkomst stond er in het hotel standaard een ontbijtje voor me klaar mėt een mango lassi. Sinds ze wisten dat dit yoghurtdrankje mijn lievelingsdrankje is, gingen ze iedere ochtend speciaal voor mij naar de markt om verse mango's te halen. Zo lief. 's Middags slenterde ik door de stad, maakte ik een boottochtje over de Ganges of las ik een boek op mijn balkon. Eind van de dag ging ik altijd even bij mijn nieuwe vriend Samir en zijn familie op bezoek. Hij woonde in een piepklein, maar knus, huisje. Elektriciteit tapten ze -in goed overleg- af van het hotel. Samir was een lief, slim, zorgzaam en eerlijk jochie. Zijn moeder beaamde dat: 'ik had geen betere zoon kunnen wensen'. Samir sprak het beste Engels van het hele gezin. 'Geleerd van de toeristen', zei hij dan. Ik heb dit lieve gezin in mijn hart gesloten en tot op de dag van vandaag vraag ik me af hoe het met ze gaat.

I love India!

Mede door deze ervaring ben ik van India gaan houden. Een kennismaking met India wordt gekenmerkt door een enorm cultuurverschil, veel armoede en niet al te goede hygiëne. Maar bovenal is India prachtig, authentiek en heel erg puur. En het eten is ongelofelijk lekker, ook al word je er op zijn minst een keertje ziek van..."