Je komt binnen door de Nio gate. Als je de ogen volgt van de imposante bewakers, dan zal het je opvallen dat de ooglijnen zich op een bepaald punt kruisen. Het idee is dat iedereen die slechte bedoelingen heeft om deze tempel binnen te komen, door deze bewakers gestraft zullen worden. Ze zien namelijk alles! Net als de boodschappers tussen het godenrijk en de mensheid, die stevig in de weg liggen en geen meter opzij gaan -tenzij voor een koekje- ...herten! Sinds ik hier kom, ligt er bijna altijd om toerbeurt eentje midden in het gangpad.

Eenmaal de kassa's gepasseerd te zijn, moet je echt eerst even de tijd nemen voor de mooie brandende wierrookpot. Een van de mooiste van Japan. Daarna mag je langzaam naar de Todaiji lopen. Onderweg passeer je een lantaren. Een van de deuren van de lantaren ziet er niet echt fraai uit. Het verhaal gaat dat ooit iemand het heeft geprobeerd te stelen. Echter bleek de lantaren te zwaar en zelfs verloren in de tuin van de Todaiji zelf. De lantaren is slechts een keer echt van zijn plaats geweest en dat was bij een bijzondere tentoonstelling in Tokyo in The National Museum. Ik moet toegeven dat ik enigzins verrast was toen ik de lantaren niet aantrof...

Ga vooral door de middendeur naar binnen. Stop eerst nog even bij de wierrookpot en zegen jezelf met wat rook over je hoofd. Je zult het nodig hebben, want eenmaal binnen zien de meeste toeristen niet direct 's werelds grootste bronzen Boeddha. De Boeddha zit op een lotus en twee van deze lotusbladeren zijn special voor de bezoeker naar beneden gehaald. Het lotusblad toont de mensheid, de hel en het nirvana waar alle Boedhha's zich verzameld hebben. Met de klok mee lopende zul je zien dat er naast de Boeddha nog twee figuren zitten. Dit zijn Bodhissatvattva's, die helpers zijn van Boeddha.

Wie ondertussen goed naar de vloertegels heeft gekeken, zal het opvallen dat er her en der inscripties in de tegels zitten. Zelf heb ik meer dan zeven verschillende tekens gespot. Dit ook besproken met een Nara-Todaji deskundige, maar we zijn niet uit de betekenis gekomen. Zelf denk ik dat het donaties zijn, net als dat je nu dakpannen kan sponsoren en je naam op een dakpan kunt zetten. Ook kan het een teken zijn van de steenhouwer.

Als je doorloopt, zie je wederom twee grote bewakers verrijzen. Het verhaal gaat dat je hen, moet betreden zonder met je rug naar het toe te staan. Wie dat niet doet heeft kans om bestraft te worden...Achterin zijn een aantal maquettes te vinden, waaruit ook blijkt dat de huidige tempel slechts 2/3 van de originele grootte is.

In de rechter achterhoek kom je een pilaar met een gat tegen. Het brengt voor kinderen geluk als ze er doorheen kruipen. Ook kleine volwassenen lukt het soms. Ik kan het je afraden... Zelf heb ik het ook een keer geprobeerd, maar ik was écht te groot! Toen ik terug wilde gaan, kwam ik in aanraking met de stalen ring om de pilaar. Het gevolg: een paar ribben gekneusd.

Als je bijna rond bent heb je behalve souvenirs en toeristische stempels, óók stempels van de tempel zelf. Daarnaast kun je hier 'kotoba's' maken, wat een soort gedenkteken is voor een overledene. De kotoba wordt door tempelmedewerkers gekalligrafeerd en in een tempeldienst toegevoegd aan het de andere kotoba's.

Als je de tempel verlaat, kom je nog aan je linkerhand een beeld tegen, helaas in slechte staat. Dit beeld neemt ziektes en pijntjes over als je een offer (geld) brengt. Volgens de Japanners werkt het!

Eenmaal buiten word je weer vriendelijk toch dringend omringd door herten die al buigend nu echt wel eens een koekje willen...!