Het grootste en meest bekende festival van Mongolië is het Nadaam Festival. Tijdens Nadaam staan 3 traditionele Mongoolse sporten centraal: worstelen, paardrijden en boogschieten. Op 11 juli ging het festival van start met een indrukwekkende openingsceremonie waarbij het stadion afgeladen vol zat. De meeste inwoners van de hoofdstad kleden zich op hun best, heel leuk om te zien. Aan de ceremonie namen onder andere atleten en soldaten deel, maar je had ogen te kort om het hele spektakel te aanschouwen; mensen die
in kleurrijke kostuums aan het dansen waren, het orkest dat paraat stond om het volkslied te spelen, een heleboel mensen die gekleed gingen in de kleuren van de vlag en die vlag dan ook vormden in het stadion zelf, allemaal heel indrukwekkend om te zien!

Ook de slotceremonie kon ons zeker bekoren, we zagen de halve finale en de finale van de worstelaars, de winnaar mocht handen schudden met onder andere de president. Er was een wissel van de wacht, de ruiters namen hun vlag mee te paard en grote motoren mochten ook een rondje rijden door het stadion. Dit alles eindigde met een groot vuurwerk en het
gonsde na in de straten van Ulaan Baatar omdat het festival ten einde was.

Vanuit Ulaan Baatar reis je richting het zuiden en je doorkruist een stukje van de Gobiwoestijn. Je ziet alleen maar uitgestrekte vlaktes en kan kilometers ver kijken, je komt kuddes kamelen tegen die struinen door de steppe. De regio omvat spectaculaire zandduinen (zie verder), canyons die vaak met ijs gevuld zijn, fossielen van dinosaurussen en je ziet nomadische families die rondtrekken en hier in de zomerperiode wonen. Het desolate van de regio is wat me heel erg aansprak.

Deze gekende zandduinen liggen in de Gobiwoestijn, ze zijn indrukwekkend omdat je tijdens de tocht in de jeep naar je eindbestemming ze plots ziet liggen, alsof ze uit het niets voortkomen, heel bijzonder. Sommige zandduinen zijn wel 300 meter hoog. De duinen beslaan een gebied van 12 kilometer breed en 100 kilometer lang! Het leukste is dan ook wanneer je bij zonsondergang de duinen opklimt, één stap omhoog is er twee naar beneden, en je helemaal op de top kan genieten van de prachtige omgeving. Elke keer als ik het zand in de woestijn kan beklimmen voel ik me op een heel andere planeet, het blijft iets magisch!

Deze ‘vlammende rotsen’ liggen ook in de Gobiwoestijn, het is een regio waar belangrijke fossiele vondsten gedaan zijn en in het visitor centre kan je een filmpje bekijken dat meer toelichting geeft op die vondsten. Het meest spectaculaire is de omvang van de rotsen en dat ze een andere kleur krijgen tijdens de zonsondergang, heel mooi om te zien! Vanuit het gerkamp konden we te voet de omgeving verkennen en al gaan kijken wat de flaming cliffs nu exact zijn, maar met de groep zijn we na het diner nog eens geweest om de omgeving tijdens het golden hour te zien.

Tijdens de rondreis in Mongolië kom je verschillende kloosters tegen. Het eerste dat op de route ligt is Ongii Khiid wat vroeger het grootste klooster van het land was, helaas werd het in 1938 vernietigd en werd tot vandaag slechts deels gerestaureerd. In Kharakorum kan je het Erdene Zuu klooster gaan bezichtigen (het klooster van de honderd schatten), verder heb je het afgelegen en klein maar fijne Tuvkhun klooster waar je een serieuze klim voor over moet hebben. Als laatste bezoek je het Amarsbayasgalant klooster (probeer dit 10 keer na elkaar te zeggen 😊), dit wordt als een van de mooiste kloosters van het land beschouwd en is UNESCO werelderfgoed. Het is er een beetje ‘verwilderd’ gezien de grassen die op de daken van het klooster en de omliggende gebouwtjes groeien maar dat geeft het net wat extra charme, dit geldt ook voor de monniken die je kan tegenkomen tijdens je bezoek.