Een oude traditie op Bali concentreert zich rond het begraven van de placenta, een orgaan waarvan sommige hindoes denken dat het ‘leeft’, bijna als een tweeling van de pasgeboren baby. De placenta wordt gereinigd, in een container geplaatst en buiten het huis begraven. Ook mag de baby de eerste drie maanden de grond niet aanraken. De eerste maanden zijn heilig omdat de verbinding van een baby met de geest intact blijft. Daarom worden baby’s als een soort god behandeld.

In België bevalt het merendeel van de vrouwen in het ziekenhuis, omringd door dokters en vroedvrouwen. Kinderen die geboren worden op het platteland van Colombia, worden ook met de hulp van een 'vroedvrouw' ter wereld gebracht. Alleen is dat dan meestal een buurvrouw of een tante. De dames zijn niet opgeleid, maar hebben wel heel veel ervaring. Eens de weeën beginnen, steekt men een kaars aan. Het brengt ongeluk als de baby niet geboren wordt voor de kaars is opgebrand. Indien de baby toch te laat ter wereld komt, krijgt hij of zij de naam van een heilige om het ongeluk af te weren. 

In sommige gebieden van Ecuador geeft de aanstaande vader zijn vrouw een vochtig t-shirt met het zweet van een hele dag hard werken terwijl ze aan het bevallen is. Hierdoor krijgt ze de kracht om de bevalling te doorstaan. Het is ook gebruikelijk dat de ouders tegen de baby in de buik praten om te vragen voor een gemakkelijke bevalling, het is het proberen waard ... Aan het einde van de periode ‘la Dieta' krijgen moeders een bad met kruiden en parfum om hun terugkeer naar het dagelijks leven te markeren.