Omanieten zijn tolerant en open. Je zult vaak meemaken dat iemand een praatje begint uit nieuwsgierigheid. Het is dan ongepast om als man een vrouw een hand te geven. Een kleine buiging met de hand op het hart is dan een mooi gebaar. Verder is het niet gebruikelijk als een man specifiek naar de vrouwelijke familieleden van zijn gesprekspartner vraagt. Wel wordt het op prijs gesteld als je informeert naar het welbevinden en de gezondheid van de gesprekspartner en zijn/haar familie. Wanneer je bij mensen op bezoek bent, let er dan op dat je je voetzolen niet naar iemand richt terwijl je zit.

In het openbaar zijn Omanieten ingetogen. Ze spreken op gedempte toon en zijn beheerst en geduldig. Wie zijn zelfbeheersing verliest, verliest daarmee het respect van de ander.

Kleding in Oman: Het is respectvol naar Omanieten toe om er niet te bloot bij te lopen. Buiten Muscat zijn mensen behoudender dan in de hoofdstad; houd daar rekening mee. Een korte broek bij mannen wordt gezien als kinderkleding. Korte broeken zijn wel gangbaar op het strand of tijdens het sporten. Schouder bedekkende overhemden en T-shirts zijn gepast. Bij vrouwen zijn broeken, rokken en jurken tot over de knie prima. Bezoek je de Sultan Qaboos-moskee in Muscat of de heiligentombes in Dhofar, dan dien je blote lichaamsdelen te bedekken. Vrouwen dragen daar een hoofddoek. Bikini’s en andere badkleding zijn geschikt in zwembaden en resorts. Voor vrouwen die in de zee of een wadi willen zwemmen is ‘Arabische zwemkleding’ aan te raden: een badpak met daarover een wijde broek en een ruimvallend T-shirt.

Homoseksualiteit in Oman: Het is in Oman ongewenst dat mensen elkaar als blijk van affectie aanraken in publiek. Wel zie je soms mannen hand in hand lopen. Zijn mannen heel goed bevriend, dan begroeten ze elkaar soms door met de neuzen tegen elkaar te wrijven. Ten slotte: homoseksualiteit is in Oman taboe. Hoewel autoriteiten zelden ingrijpen bij verdenking, is het volgens de Omanitische wetgeving illegaal en wordt het afgekeurd binnen de islam.