Zoeken
Reizen naar Iran
Cultuur Iran
Je wordt tijdens je rondreis in Iran geacht je aan de islamitische regels te houden. In het algemeen is het verstandig je als buitenstaander bescheiden op te stellen. Houd je aan de kledingvoorschriften, doe je schoenen uit bij mensen thuis en in moskeeën, loop niet voor biddende mensen langs en ga niet met je rug voor iemand anders staan. Als je een foutje maakt en je je verontschuldigt, zullen er maar weinig Iraniërs zijn die het je kwalijk nemen. In Iran mag meer niet dan wel, en veel Iraniërs overtreden dagelijks wel een regel.
Gewoontes in Iran: Tarof, de Iraanse etiquette, is een fenomeen van de Iraanse cultuur dat misschien wel het verst van de Nederlandse af staat. De beleefdheidsvorm is het tegenovergestelde van de Nederlandse directheid. Je zegt niet wat je denkt, je neemt niet zomaar aan wat je wordt aangeboden. Juist omdat tarof een manier is om zowel beleefd als gastvrij te zijn, is het soms moeilijk in te schatten hoe je er als buitenlander op moet reageren. Veel Iraniërs zullen je eten of drinken aanbieden of je uitnodigen om bij hen thuis te komen. In de regel hoor je als je iets aangeboden wordt altijd in eerste instantie te weigeren, pas na de derde keer kun je het aannemen.
Kleding in Iran: Islamitische kleding is in Iran verplicht, ook voor toeristen. Tussen het ideaal van de overheid en het daadwerkelijke straatbeeld zit echter vaak een groot verschil. De chador, letterlijk tent, is de lange lap stof waar veel Iraanse vrouwen in gehuld gaan. Deze is niet verplicht, behalve in de heiligdommen, sommige moskeeën en het vrijdaggebed. Meestal kan er op die locaties ook een chador worden geleend.
Officieel behoren alle vrouwen een niet-strak zittende lange jas met lange mouwen (manteau of rupush) en een hoofddoek (rusari) te dragen. In sommige delen van het land, zoals in Noord-Teheran, en delen van andere grotere steden, zijn de vrouwen en meisjes echter modebewust en dragen strakke jassen die tot net over de bil reiken, broeken die de kuit tonen, hoge hakken en hun hoofddoek ergens op het achterhoofd. Mannen horen geen korte broeken of hemden met korte mouwen te dragen, in de praktijk lopen veel Iraanse jongens in T-shirts rond.
Gewoontes in Iran: Tarof, de Iraanse etiquette, is een fenomeen van de Iraanse cultuur dat misschien wel het verst van de Nederlandse af staat. De beleefdheidsvorm is het tegenovergestelde van de Nederlandse directheid. Je zegt niet wat je denkt, je neemt niet zomaar aan wat je wordt aangeboden. Juist omdat tarof een manier is om zowel beleefd als gastvrij te zijn, is het soms moeilijk in te schatten hoe je er als buitenlander op moet reageren. Veel Iraniërs zullen je eten of drinken aanbieden of je uitnodigen om bij hen thuis te komen. In de regel hoor je als je iets aangeboden wordt altijd in eerste instantie te weigeren, pas na de derde keer kun je het aannemen.
Kleding in Iran: Islamitische kleding is in Iran verplicht, ook voor toeristen. Tussen het ideaal van de overheid en het daadwerkelijke straatbeeld zit echter vaak een groot verschil. De chador, letterlijk tent, is de lange lap stof waar veel Iraanse vrouwen in gehuld gaan. Deze is niet verplicht, behalve in de heiligdommen, sommige moskeeën en het vrijdaggebed. Meestal kan er op die locaties ook een chador worden geleend.
Officieel behoren alle vrouwen een niet-strak zittende lange jas met lange mouwen (manteau of rupush) en een hoofddoek (rusari) te dragen. In sommige delen van het land, zoals in Noord-Teheran, en delen van andere grotere steden, zijn de vrouwen en meisjes echter modebewust en dragen strakke jassen die tot net over de bil reiken, broeken die de kuit tonen, hoge hakken en hun hoofddoek ergens op het achterhoofd. Mannen horen geen korte broeken of hemden met korte mouwen te dragen, in de praktijk lopen veel Iraanse jongens in T-shirts rond.
